Δαφνόφυλλο

Τα δένδρα δάφνης κατάγονται από την Μικρά Ασία και είναι εξαπλωμένα σε όλη την
μεσογειακή περιοχή από την Τουρκιά μέχρι Ισπανία και Μαρόκο. Καλλιεργείται επίσης και
στην Αμερική αλλά και στης νοτιοδυτικές χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης.

Το αειθαλές φυτό φτάνει το ύψος των 15 μέτρων. Το δένδρο στην καλλιεργήσιμη μορφή
πρέπει να κλαδεύεται πολύ για την διευκόλυνση της συλλογής των φύλλων και των
κλαδιών του. Μάλιστα πολλοί το κλαδεύουν με τόσο ζήλο που φτάνει να μοιάζει με θάμνο.

Οι καρποί του χρησιμοποιούνται σε λικέρ και σε βάλσαμα. Τα σκουροπράσινα φύλλα ,
κόβονται με το χέρι και ξεραίνονται στην σκιά, είναι λογχοειδή και σκληρά.

Κατά την μυθολογία στεφάνια με φύλλα δάφνης θεωρούνταν σύμβολο νίκης στην
πυγμαχία.

Οι αρχηγοί των στρατιωτικών ρωμαϊκών δυνάμεων στολίζονταν με φύλλα δάφνης όταν
νικούσαν στις μάχες.

Θεραπευτικές δράσεις και χρήσεις της δάφνης:

• Έχειχωνευτικές ιδιότητες, διεγείρει τη στομαχική ατονία, διεγείρει την όρεξη και καταπολεμά τις ζυμώσεις.
• Έχει αντισηπτική δράση.
• Συνιστάται ως αποχρεμπτικό και είναι πολύτιμη κατά των κρυολογημάτων, της βρογχίτιδας και του ρινικού κατάρρου.
• Έχει ιδιότητες αντισηπτικές κατά των στοματικών ελκών.
• Η σκόνη των φύλλων της δάφνης έχει αντιπυρετικές ιδιότητες.
• Εξωτερικά, χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση των ρευματικών πόνων.
• Η αποξηραμένη σκόνη των φύλλων της χρησιμοποιείται στις ρινορραγίες.

Μεγάλη προσοχή όμως:
Γιατί τα φύλλα δάφνης όταν αναλωθούν σε μεγάλες ποσότητες έχουν σαν αποτέλεσμα την
έκσταση και τις διαταραχές της συνείδησης.

Λοιπές πληροφορίες για το μαγείρεμα:
Κάθε τι ξινό ταιριάζει με τα φύλλα δάφνης, επίσης πάει σε τουρσιά. Τα φύλλα δάφνης
ταιριάζουν με βοδινό , κυνήγι και μαρινάδες ψαριού.